امت

هرچی الان به گذشته ام بر میگردم میبینم چطوری اسیر یه سری آدم شدم تو ایران که میخواستن منو شکنجه روحی و روانی بکنن به خاطر اینکه یا بهت حسادت میکردن یا از خانوادت بدشون میومد یا یه قضاوت مزخرفی در مورد تو داشتن. من واقعا اون مطلب زامبی که در مورد مردم ایران نوشتم تا آخر عمر بهش اعتقاد دارم. بی رحم تر و بی تربیت تر و پر رو تر از این مردم نمیتونی پیدا کنی. من واقعا نمیخوام وارد این بشم که کی به اینا خط میداد که این کار رو بکنن اما هر کسی من رو عمیقا بشناسه میتونه حدسایی بزنه. من همه رو بخشیدم ولی هیچ وقت فراموش نمیکنم که با من چیکار کردید. من توی ترکیه و الان فرانسه هیچ وقت به اندازه ی که ایران کار کردم و درس خوندم ناراحت و زخمی نبودم. من واقعا توی غربت و تنهایی و سختی هاش خیلی خوشحال تر بودم تا بین شماها. همه همکارام میگفتن چرا زیاد حرف نمیزنی توی خارج از ایران . نمیدونستن که منم یه روزی یه ادم شاد بودم اما به خاطر یه سری عوضی این وضعی شدم. وقتی از عمد پولت رو واریز نمیکنن تا بزاری بری. وقتی از عمد توی کارت خراب کاری میکنن. وقتی از عمد به ماشینت ضربه میزنن. وقتی از عمد زیر آبتو هر روز میزنن بدون اینکه به کسی ازاری برسونی. وقتی خودشون بهت میگن چرا از ایران نمیری. به خدا اگر پدر مادرم زنده نبودن هرچی مدارک ایرانی داشتم اتیش میزدم چون هیچ افتخاری توی زندگی با شماها نیست . وقتی بهم میرسید تیکه و کنایه ها و پشت سر هم حرف زدناتون دیدنیه. ترس و عدم اعتمادی که بهم دیگه دارید دیدنیه. همیشه گفتم لیاقت هرکسی مشخصه از سبک زندگیش و از رفتار و منشش. اگه وضعتون اینه دلیلش نه حکومته نه چیز دیگه . دلیلش خودتونید. امت...